Eerder schreef ik al dat kindertheologie het theologiseren van, met en voor kinderen bestudeert. Ik realiseer me nu dat dit flink vaag is. Want verstaan we onder van of met of voor kinderen?
Theologie van kinderen
zijn de duidingen die kinderen zelf inbrengen of (be)denken. Het mooiste en meest respectvolle voor het kind is dat het kind de kans krijgt om in al haar onbevangenheid als een échte vanzelfsprekende theoloog over die duidingen te vertellen. Niet omdat we het zo schattig vinden, maar omdat de duidingen van het kind net zo leerzaam, zo niet leerzamer kunnen zijn dan die van volwassenen.
Theologie met kinderen
is dat je de duidingen van kinderen oppakt en in respectvol gesprek brengt met volwassenen of andere kinderen. Op die manier krijgen kinderen de kans om hun eigen theologie verder te scherpen.
Theologie voor kinderen
is dat je bijbelse, historische of ethische elementen, duidingen en visies aan kinderen voorlegt. Zoals wel vaker gezegd wordt: das Kind ist Frage im Person. Dat betekent dat een kind van nature die elementen, duidingen en visies zal willen onderzoeken en wil toevoegen aan de eigen theologie. Bij dit laatste is één grote valkuil: de autoriteit. Wie met autoriteit tegen kinderen spreekt (zoals een leraar die een kind straf geeft of die het leert om de tafel van 4 op te zeggen) ontneemt kinderen de kans om zich creatief te verhouden tot de elementen, duidingen en visies die het hoort.
Tot zover voor nu...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten