Via Twitter vroeg Andrea_knd me om nog eens verder uit te leggen wat kindertheologie is. Is het: in gesprek gaan met kinderen over godsbeelden naar aanleiding van kindertekeningen, of is het toch iets anders?
Het voorbeeld dat Andrea aanhaalt is een goed voorbeeld van kindertheologie. Nog vanmorgen vertelde dr. Brian Gates over een onderzoek waarin hij die werkvorm gebruikt. Maar kindertheologie gaat verder dan godsbeelden. Ook ethiek, symbolen, bijbelverhalen etc. zijn onderwerpen die in de kindertheologie aan de orde kunnen komen. Eigenlijk is kindertheologie meer een 'state of mind' en een 'state of heart'. Het gaat om het creëren van een situatie waarin kinderen zich werkelijk kunnen verhouden tot geloven en alles wat daarmee te maken heeft, en leren zich het religieuze taalspel eigen te maken. De kindertheologie maakt ruimte voor de religieuze en theologische ontwikkeling van kinderen zonder hen meteen volwassen beelden en ideeën te willen 'opdringen'.
Dat betekent:
- luisteren naar de vragen en verhalen van kinderen
- je openstellen voor de stem van de kinderen in het gesprek (met hen praten ipv tegen of over hen)
- hen de kans geven om zelfstandig te denken
- vragen over God en geloven in het centrum stellen (het blijft theologie)
- rekening houden met de verschillende leerstijlen van kinderen
(uit de lezing van dr. Elzbieta Osewska)
Het leren van geloven en het leren van zo'n taalspel is niet eenvoudig. Ik hoop later vandaag te reflecteren op problemen waar wij in o.a. Nederland, België, Duitsland en het Verenigd Koninkrijk tegenaan lopen in vergelijking tot de situatie in landen als Polen en Noorwegen.
Het voorbeeld dat Andrea aanhaalt is een goed voorbeeld van kindertheologie. Nog vanmorgen vertelde dr. Brian Gates over een onderzoek waarin hij die werkvorm gebruikt. Maar kindertheologie gaat verder dan godsbeelden. Ook ethiek, symbolen, bijbelverhalen etc. zijn onderwerpen die in de kindertheologie aan de orde kunnen komen. Eigenlijk is kindertheologie meer een 'state of mind' en een 'state of heart'. Het gaat om het creëren van een situatie waarin kinderen zich werkelijk kunnen verhouden tot geloven en alles wat daarmee te maken heeft, en leren zich het religieuze taalspel eigen te maken. De kindertheologie maakt ruimte voor de religieuze en theologische ontwikkeling van kinderen zonder hen meteen volwassen beelden en ideeën te willen 'opdringen'.
Dat betekent:
- luisteren naar de vragen en verhalen van kinderen
- je openstellen voor de stem van de kinderen in het gesprek (met hen praten ipv tegen of over hen)
- hen de kans geven om zelfstandig te denken
- vragen over God en geloven in het centrum stellen (het blijft theologie)
- rekening houden met de verschillende leerstijlen van kinderen
(uit de lezing van dr. Elzbieta Osewska)
Het leren van geloven en het leren van zo'n taalspel is niet eenvoudig. Ik hoop later vandaag te reflecteren op problemen waar wij in o.a. Nederland, België, Duitsland en het Verenigd Koninkrijk tegenaan lopen in vergelijking tot de situatie in landen als Polen en Noorwegen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten